تنهایی
دیگر هوایی برای تنفس نیست
قاضی سرنوشت من،
عاقبت خواستی تا رعشه های مرگ را بر اندام بی تابم نظاره کنی؟
پس شتاب کن....
گلویم بی تاب طناب دار فراموشی توست...
نفس هایم به شماره افتاده اند...
شتاب کن...شتاب...
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد